Sayısalda şimdiye kadar en fazla 3 bildim. Piyangoda, son 2 den öteye geçemedim. Şans topu vb. oyunlarındaysa hatırımda kalan bir amorti dahi yok. Hadi durumu biraz daha zorlarsam; kazı kazan oynayıp fazladan 3-5 tane daha kart kazanıp, kazımışlığım olabilir, o kadar! Onun da finali malum; tırnaklarda kirdir! Buna rağmen, her gördüğüm yerde herhangi bir şans oyunundan bir tane mutlaka alırım.
Bu durumu ‘yenilen pehlivan’ olarak tanımlayacak olanlar olabilir. Ben öyle bakmıyorum, en klasiğinden, en absürdüne alabildiğince hayal kurduran olayın “kafasını” seviyorum.
Aşağıdaki modası geçmeyen piyango hayallerine birlikte bi göz atalım!
• Cumartesi çekilen sayısal sonucu, Pazar sabahı internetten kontrol edilirken, ertesi gün için kurulan "işe gitmeme" hayalleri…
• Tatilde alınan şans oyunlarının, tatil bitmeden kontrol edilebilmesi durumunda "İstanbul’a ( ya da yaşadığınız şehir neresi ise) dönmeme" hayalleri…
• Sonuçlar ofiste kontrol ediliyorsa, ögle yemeğine çıkıyor gibi yapıp, "ofise geri dönmeme" hayalleri…
• Yeni yıl gecesi büyük ikramiyenin kazanılması durumunda "yeni yıla zengin girme" hayalleri…
Bunların birini bile aklına getirmemiş olan biri var mı acaba?
Bir de “Parayı buldum ne yapacağımı şaşırdım” hayallerine bakalım;
• Bir arkadaşım yatağını Swarowksi taş kaplatıp, gerekirse üzerinde hint fukarası gibi yatacağını söylerdi. Bu Bülent Ersoy kafası oluyor herhalde
• Bir diğeri de, her gün cep telefonunu atıp, ertesi gün yenisini almayı planladığını söylerdi. Tüketim manyağı kafası
• Bir tanesi kendisinin “İnci Küpeli Kız” portresini yaptırmayı istediğini söylüyordu. Rönesans kafası
• Kemal Sunal da “Korkusuz Korkak” filminde, hasta olduğunu ve kısa zamanda öleceğini düşündüğünden kendisine çıkan tüm ikramiyeyle lüks bir umumi tuvalet yaptırıyordu. Bana bir faydası olmayacak bok yoluna gitsin kafası herhalde!
Bense; Tembel hayvan çiftliği kurmak istiyorum. Hepsinin de beslenmesinden, bakımından sorumlu olacak ve hayvancıkların ellerini sıcak sudan soğuk suya sokmayacak tembelliğin hakkını verdirecek birer bakıcıyla...
Kıyamam! Şu sevimliliğe bak! Hayvan her işini kendi gördüğü halde, yavaş hareket ediyor diye bu isim reva mı?
Tabi bunun dışında spontane hayallerim olmuyor değil.
Mesela bu yaz başındaki İtalya seyahati dönüşü 20 milyon Euro ikramiyeli sayısaldan alma gafletinde bulunduk.
Daha parayı bulmadan, karı-koca kurduğumuz saçma hayallerle “başka dünyaların insanı” olduğumuza karar verdik. Ben İtalya’da Bolonya’da kalmaya, eşimde (bu bağlamda eski eşim olacaktı) Roma’ya yerleşmeye karar verdi.
Bunun üzerine hırslanıp, İtalya’nın en yüksek tirajlı gazetesine tam sayfa “sayısal milyoneri genç güzel dul, Bolonya’lı ikizleri arıyor” diye ilan vereceğimi söyledim. (‘ne ikizi bu’ diyecek olursanız; bileti almadan önceki akşam, spor salonundan çıkarken gördüğümüz yakışıklı kardeşler… Hehehe)
İlan sonrası şehirde yaşayan tüm ikizler, şık bir otelinin lobisinde yapılacak seçmelerde kuyruk olacaktı! Ve kuyrukta “Onlar biziz, onlar biziz!” diye bağıracaklardı!
Bu hayali duyan eşim, kendi hayallerine konsantre olmakta zorlanmaya başladı vee… bana yardım etmeye karar verdi!!! Nasıl bir yardımın olacak diye sorduğumda da; “aradığım ikizler olmadığına kaanaat getirdiklerimi, beni boşuna meşgul ettikleri için (!) dövebileceğini, doğru olanları bulduğumuzda da öldürebileceğini söyledi (eğer istersem yaniii). Az evvel beni oracıkta terk edip Roma’ya yerleşmeye karar veren kocam, beni aslındaa nasılll da seviyoooduuu!
Bu hayal sayesinde birbirimizin kıymetimizi anlamış, bilete bir şey çıkmadan ve boşanmaya gerek kalmadan tekrar kavuşmuştuk.
Ehh 1 Euro’ya da bu kadar heyecan, bu kadar olay satın alınır!
Şimdilerde yılbaşı çekilişinde aklım. Büyük ikramiye 50 milyon, çeyrek bilet 12,5 TL imiş.
Hadi bakalım; herkesi bilet almaya davet ediyorum! Sonuçlar açıklanıncaya kadar da boş durmayıp, hayal kurmaya!
Şimdiden herkese gönlünce bir yıl diliyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder