Bence Emekliliği Çoktan Hak Ettim

46 yaşımı doldurmaya sayılı günler kala, Sayın Reis’imizin açıkladığı üzere, EYT kervanından biri olarak emekliliğe hak kazanıyorum. “Sen! Nasıl? Emekli mi? Daha çok gençsin!” yorumları eskiden gururumu okşarken, şimdilerde “yemişim genç görünmenin mutluluğunu, bana paradan bahsedin!” diyorum. Ayrıca saçlarımı boyamayı bırakıp, bir de ortopedik ayakkabı giymeye başlarsam, hemen herkesin aklındaki emekli profiline karşılık geleceğime olan inancım tam. Bir de marketlerdeki ucuzluğu takip etmeye başlarsam, bir eksiğim kalmaz!İnsanlar ölümle yüzleşince hayatı film şeridi gibi geçermiş ya gözünün önünden, ben de emekli olmaya hak kazandığımı duyunca benzer bir duyguya düştüm. 

 Film şeridi değilse bile, kendi kişisel 46 yıllık almanağım gibi görüp geçirdiklerimi anımsadım…  

Tek televizyon kanalı olan, siyah-beyaz televizyon dönemine doğmuş biriyim. 

Renkli televizyonun herkesin evinde olmadığı dönemde, bizim eve alındığındaki mutluluğumuzu dün gibi hatırlarım. 

Ev telefonuna yazılıp, yıllarca bağlanmasını bekleyip, geldikten sonra da telefonla arayabileceğimiz, (telefonu olan) çok az tanıdığımız olduğunu anlayıp sevincimizin kursağımızda kalması da unutulası değil. 

Okul dönüşümde tüm ailenin soluksuz Yalan Rüzgar’ı seyrettiği ve ancak bitince sohbet edilip yemek yendiği dönemin de parçasıyım.

Üniversitede sunumlarımı, hayatımızda projektörler henüz yokken, asetat kullanarak, tepegözle yaptığımı bilirim. 

İş hayatımın başlangıcı diyebileceğim staj dönemimde,  artık pek kullanılmasa da, teleks görmüş ve az gelişmiş ülkelerle faks yerine teleks ile haberleşildiğine tanıklık ettim. 

Faksın yerine elektronik postaların almaya başladığı dönemde, iş hayatım gerçek anlamda başlamış, henüz e-posta kullanmayan şirketlerle faks ile haberleşecek kadar o çağın tüm teknolojilerine! hakimdim. 

Ev internetinin yaygınlaşmaya başladığı ve telefon üzerinden car currr dırttt bırtt gırı guru sesleri ile defalarca internete bağlandım. 

MSN chat, döneminin What’s Up’ıydı desem uygun olur sanırım.

Eş, dost düğünlerinde yarım ya da en kötü çeyrek altın getirmenin gerektiği dönemi gördüm. 

Şimdi çok az kaldı o babayiğitlerden. Bereket versin, evlenen evlendi de sıramızı savdık! 

Çocukluk yıllarımda Armstrong'un aya çıkması gelinen uzay hakkındaki en uzay! seviyeyken şimdi parayı bastırabilen uzaya turistik gezi yapabiliyor! Bu arada Amerikalı avukat Dennis Hope'un yasadaki boşluğu kullanıp ayı mülkiyeti alıp sonra parselleyip satması da fırsatçılıkta uzay değli mi?(inanmıyorsanız https://lunarembassy.com/who-owns-the-moon-dennis-hope/) 

Neyse şimdilerde Çin aya gitmeye hazırlanıyor! Özel mülkiyet olduğu için girememe ihtimalleri var mı acaba? Ya da  izinsiz giriş davaları ile uğraşmak zorunda kalma ihtimalleri… Bu dünyanın ne faydası gördük diyen bir Hollandalı Mars’a ilk koloni kurma çalışmaları başlattı. 

I ve II. Dünya savaşlarından sonra artık sıcak savaş olmaz derken Rusya Ukrayna savaşı başladı. Olur da Amerika ben buna bir müdahale edeyim deyip savaşa girerse, bunun III. Dünya savaşına dönüşmesi an meselesi olmaz mı? Bir de dünya savaşı görürüz ( Allah korusun!)  

Dronelar, akıllı robotlar, artificial intelligence ile çalışan evler, arabalar vs gibi konulara girmiyorum. Bunlar da bu gözün gördüğü şeyler tabi ama henüz vatandaş seviyesine inip yaygınlaşmadığı için bunları 5-10 yıl sonraki yazımın konusu yapmak üzere şimdilik park ediyorum. 

Özetle; hatırı sayılır bir tarihe tanıklık etmiş olarak bence emekliliğimi çoktan hak ettim