Anne olmak nasıl diye soruyorum yakın bir kız arkadaşıma; "5. kattan kafa üstü çakılmış fakat bir şekilde hayatta kalmışsın ancak içerideki kalıcı hasar sebebiyle bir daha asla eskiye dönemeyeceğini bildiğin halde kendini iyi hissettiğin bir durum" diye açıklıyor.
Diğeri 2 çocukla yorgun ama mutlu olduğunu söylüyor.
Çocuk istemediğini kariyer yapacağını söyleyen bir diğeri ilk eşinden boşanıp 2. evliliğini yapıyor ve 3 tane çocuk doğuruyor ve kariyerine ev hanımı olarak devam ediyor. İlk çocuk kazara oldu diye düşünüyorum diğerleri de geçirdiği travmadan sonra bilinçsizce... ya da ilk kocanın genlerini beğenmediydi :)
Kasa kuyruğunda elinde zıbınla sıra bekleyen kadın, arkadaşına “sen düşünmüyor musun 2. yi ? “ diye soruyor. “Aaaa yok yoook! psikolojim 2. yi kaldırmaz” diyor. Sanki ağır bir depresyonu yeni atlatmış gibi...
7 yaşında bir kızı olan yakın arkadaşım "hadi doğur artık!" diyor "ortada rahat, rahat dolanıp sinirlerimi bozma benim…”
Annelerimiz ara sıra seni doğuracağıma taş doğursaydım diyor…
Ayrıca atasözlerimiz de çocuk sahibi olmak için epeyce havaya sokuyor insanı!
Çocuk büyütmek taş kemirmek, (dişler yaşlılıktan değil, çocuk büyütmekten dökülüyormuş zaar)
Aç aman bilmez, çocuk zaman bilmez (vakti geldi mi bi türlü uyutulamayan çocuk yüzyıllardır sıkıntı belli ki)
Yağmur yağıp durmaz, çocuk doğru durmaz ( günümüzde “hiper-aktif, çok akıllı bizim çocuk" kılıfına gizlenen çocuk modeli)
Çok çocuk anayı şaşkın, babayı düşkün eder (kıçı başı dağıtmış analar, ay sonunu denkleyemeyen babalar…)
Besledik büyüttük danayı, şimdi tanımaz oldu anayı, babayı (bunlar da huzur evlerine bırakılmış yaşlı anne babalar…)
Sonra da çocuk sahibi olmak dünyanın en güzel duygusu diye konu bağlanıyor!!! Bu güzel duygu nerede yav? Arada kaçırdığım ne var?.
Biraz cesaret verin de menopoza girmeden doğuracaksam doğurayım.
“Aman geç kalma, hadi kızım hadi yavlum sonna çocuğun olmaaz üzülürsün” diyen teyzeler size sesleniyorum!
Olduktan sonra üzülürsem ne olacak? Sen bakar mısın? Çişiydi, kakasıydı, gazıydı, hastalığıydı, uykusuydu, uykusuzluğuydu… ilgilenir misin? Okul çağına geldiğinde her yıl 40-50 bin lira en az 12 sene boyunca verir misin? Üniversiteyi de hesap edecek olursak 16 sene…
Hayatta kalıcı olmak için, harika genlerimin (sizi bilemem, benimkiler harika J !!!) devamlılığını sağlayacağım, iz bırakacağım bir eser gibi görsem motive olur muyum?
Madem Mona Lisa’yı benden önce Leonardo boyadıysa ve bana yapacak daha iyi bir şey kalmadıysa muhteşem bir çocuk doğurayım !! Bu mudur motivasyonumuz?
Bence bizimkini leylekler getirsin, memnun kalmazsak sonbaharda dönerlerken geri veririz…
